باید پیش مادر رفت
میدانم او همیشه مقداری زندگی برای من کنار میگذارد
میدانم هنوز کمی شادی آنجا منتظر من است
رنگ شاهنامه را به خود ندیده بود
ولی حماسه ها می آفرید مادر
چشمانم را میبندم و غرق در سکوت
چه زیباست حس ناب مادری
یعنی خدا هم چنین حسی به ما دارد؟
یعنی خدا هم با هر خنده ی ما اوج می‌گیرد؟
