شعر نوشته

به کجا باید پناه برد؟ 

وقتی دریا هم موج موهای تو را به رخ من میکشد... 

دلنوشته

خیلی دلم را شکستند، آنقدر که دیگر دردی ندارد 

ولی من فقط نگران توام که در دلمی

شعر نوشته

اصلا او آمد که دل را ببرد

دلبرا، از تو به غیر از این نباشد انتظار

شعر نوشته

نه آنقدر دوری که دل بکنم 

نه آنقدر نزدیکی که دل ببندم 

جایی میان فاصله ها ایستاده ای

کورترین نقطه ی جهان من شاید تو باشی... 

مادر

من در این دنیا ندیدم غیر مادر همدمی 

غیر از آن چشمان دلواپس ندیدم گوهری 

من در آن موی سفیدش رنج دوران دیده ام 

من در آن روی چو ماهش گنج پنهان دیده ام 

در فضای خانه پیچید عطر او وقت نماز 

خوش به حال من که شاهد باشم آن راز و نیاز