شعر کوتاه

نه ابرم که ببارم

نه آفتاب که بتابم

بر دوش آسمان سنگینم

بر روی زمین غریب

سرزمین مادری ام

دلگیرتر از تبعید

من بغض انسانم

من زنم 

من مادرم

شعر کوتاه

دست هایم را بگیر 

زمستان سختی در راه است

می دانم تو روی خورشید را هم کم میکنی 

شعر کوتاه

دوستت دارم 

و این پایان تمام دردهایی بود که کشیده ام

 و آغاز تمام دردهایی که بعد از این خواهم کشید. 

شعر کوتاه

به تو که می رسند

 دوستت دارم هایم شعر میشوندو خوابهایم رویا

به تو رسیدن همیشه زیباست

 حتی اگر نباشی 

شعر کوتاه

این فصلها فقط رنگ عوض میکنند

آنچه میماند هوای توست و دلتنگی غروب